Hoi, even voorstellen

[christel1703 0]

Hallo,

Mag ik me even voorstellen?

Ik ben Christel,  33 jaar jong.  Moeder van een prachtige 9 jarige dochter (Gwenn).

Zij is geboren uit een eerder huwelijk. Helaas liep dit fout en besloot ik alleen verder te gaan met mijn meissie.

De zwangerschap van haar was ook al anders als dat je zou verwachten.  Ik was 27 weken zwanger voordat we er achter kwamen.  Dit o.a. doordat ik toen al vruchtbaarheidsproblemen had en we er eigenlijk van uit gingen dat het niet van nature zou lukken.  Wel dus!!! Het mooiste cadeau wat ik ooit heb mogen ontvangen ;-).

 

Maar goed, inmiddels 6 jaar gescheiden en heel erg gelukkig met mijn huidige partner en mijn meissie.

1,5 jaar geleden besloten we de gok te wagen.  Misschien was het ons gegund om samen een kindje te krijgen?

Na 1 jaar om natuurlijk zwanger te worden toch maar naar de huisarts gegaan.

Werd direct door gestuurd naar de gynaecoloog.  Dit was een streek ziekenhuis,  diverse onderzoeken gehad natuurlijk.  Aantal kuren clomid gehad omdat mijn eiblaasjes niet de gewenste grootte bereikte.  Maar toch niet zwanger geraakt. 

 

Uiteindelijk kwam het verkossende woord,  we werden door gestuurd naar een academisch ziekenhuis voor eventuele ivf behandeling.  Dit omdat ik vervroegd in de overgang dreig te raken en mijn eiblaasjes niet voldoende rijpen.

 

Vorige week eindelijk groen licht gekregen van de gynaecoloog voor ivf.

De 3de dag van menstruatie mag ik beginnen met de pil.

Het klinkt misschien heel stom want ik krijg vaak de reactie als ik het vertel dat mensen het "verdrietig" voor ons vinden. Terwijl wij het als een opluchting ervaren om eindelijk aan de ivf te beginnen. 

 

Wij zien het als een avontuur waarvan niemand weet hoe het zal aflopen.

Is het vreemd als ik zeg.... heb er zin in!!?

 

Durven hopen en dromen durven we niet,  maar hoe het ook zal verlopen...

We komen er altijd sterker uit.

Komt goed! ;-)

 

[Guest tanja1969]

welkom Christel,

 

welkom op dit verslavende forum, al ben ik inmiddels bijna 2 jaar uitbehandeld , kan gewoon geen afscheid van dit forum nemen hihihih gewoon om te zien hoe de andere meiden het vergaat.

maar stel gerust al je vragen hier, niets is stom, dom of wat dan ook en er is altijd wel iemand die een antwoord weet, we zijn immers degene met de meeste ervaringen hier omdat we het zelf ondergaan/ondergingen.

 

spannend dus voor jullie en mijn duimen draaien dat jullie veel en mooie rijpe eicellen hebben en dat daar uiteindelijk een mooi brusje voor jullie meid.

 

de meeste houden het meestal voor zichzelf dat ze met ivf bezig zijn, de meeste mensen weten niet goed hoe ze met zoiets om moeten gaan omdat ze niet weten hoe of wat. maar dit bepaal je zelf uiteindelijk tegen wie je het wel of niet zegt.

wij zijn wel altijd open geweest, wat niet altijd in goede aarde viel maar dit meestal door onwetendheid van de mensen zelf

 

ik wens jullie veel succes met jullie komende behandeling en mijn duimen draaien

kijk eens op de broedkipjes gedeelte, daar zie je in welke stage iemand zit en hoe de behandeling gaat

 

liefs Tanja

[Guest Mak]

Welkom Christel,

Ik merk dat je er echt zin in hebt, fijn toch.

Ik wens je een fijne tijd. Als je ding wilt vragen, gewoon doen.

Groet,

Mak

 

[Conny 0]

Hi christel,

 

Prima toch dat je er zin in hebt! Positieve energie kan geen kwaad. Ik snap ook dat je er zin in hebt, omdat je nu een mogelijkheid krijgt om de kans te vergroten om zwanger te worden!  Actief bezig zijn je droom te verwezenlijken! En een avontuur zal het zeker zijn, er gaat een hele nieuwe wereld voor je open!

 

Veel succes!

[suzyQ 0]

Welkom op het forum!

 

Stel hier gerust al je vragen, genoeg ervaringsdeskundigen. Soms is het hier druk qua posts, en soms erg stil. Ik heb het altijd een fijne plek gevonden om een belangrijk deel van ons leven te kunnen delen en van me afschrijven. En net als Tanja kan ik maar moeilijk afscheid nemen.

 

En dat je er zin in hebt is alleen maar goed! Toen wij al vrij snel na ons bezoek aan de gynaecoloog te horen kregen dat het ivf werd, was dat even een flinke klap. Je denkt aan het begin van een traject te staan, maar je staat meteen aan het eindpunt. Toen we een jaar later dan eindelijk onze eerste behandeling hadden, keek ik er ook naar uit. Dit was onze kans om gericht aan onze wens te werken!

 

Succes met je behandeling!